Theaters en tempels en DE muur

22 augustus 2017 - Beijing, China

Pfioe, het is gelukt. Het was nog even zoeken waar ik mijn reservering om kon ruilen voor een echt ticket, maar ik ben de Verboden Stad ingekomen. Klinkt toch bijzonder tot je leest dat het museumcomplex jaarlijks evenveel bezoekers krijgt als ons kikkerlandje inwoners rijk is. Het zou waarschijnlijk het dubbele zijn als ze de kaartverkoop niet limiteerden tot 80.000 tickets per dag. Ik hoef dus vast niet uit te leggen dat het ook hier weer zwart zag van de mensen, ondanks het feit dat de verboden stad bepaald niet klein is. Het is een gek idee om hier rond te dwalen, wetend dat het ooit zo'n exclusieve plaats was. In het midden staan de hoofdtempels op een rij en daaromheen kronkelen weggetjes tussen de vele zij- en bij-gebouwtjes die het complex rijk is. Hoewel ik het best mooi vond toen ik er was heb ik nu ik naar mijn foto's kijk veel moeite met het onderscheiden van de vele tempels en gebouwen die ik hier en op andere plekken in Beijing gezien heb. Ik had graag wat meer over alle verschillende dingen willen leren, maar de aanwezige Engelse vertaling is niet altijd even begrijpelijk en zelden uitgebreid. Toch maar eens een mooi boek over kopen dus.

Na succesvol de bus terug naar mijn hotel genomen te hebben ben ik eens de andere kant opgelopen en kwam zodoende bij de Temple of Heaven. Dit mooie grote, bosrijke park was een verademing. Ik heb dan ook geen ticket voor de tempel zelf gekocht maar lekker door de bloemloze bloementuinen gestruind en de toeristische dingen een beetje van buitenaf in de schaduw bekeken. 

'savonds besloot ik dat ik met mijn rare acrobatische hobbys tegenwoordig, ik toch eigenlijk wel naar een chinees circus geweest moest zijn. Er bleek een acrobatische show vlak bij mijn hotel te zijn en hier kon ik nog net een kaartje voor krijgen. Hier bleek de chaos van deze stad ook in je voordeel te kunnen werken want er was zoveel verwarring over internet/lastminute/tour tickets dat ik uiteindelijk binnen ben gekomen voor 1/3 van de eigenlijke prijs. De show heette de wonderful Han en was niet de beste acrobatische show die ik ooit gezien heb (maar then again, ik kijk ook wel erg veel filmpjes van de beste paaldansers en aerialisten ter wereld op youtube) maar het was zeker vermakelijk. 5 brommers in een stalen kooi maakten een mooi theatraal statement over de verkeerssituatie in Beijing (je moet wat met je bachelor theaterwetenschap). Een stalen contraptie werd doodleuk tussen het publiek door gezekerd (ik weet vrij zeker dat je in Nederlandse theaters niet het risico mag lopen je publiek in plakjes te snijden), maar de luchtacrobatiek was best tof.

Vandaag was ik op voor dag en dauw om naar de ultieme Chinese attractie te gaan (nee niet disneyland): De Chinese Muur! Ik had helaas de trein die ik wilde halen gemist, dus ik moest zo'n 150 taxi en bus chauffeurs van me afslaan die niet wouden begrijpen dat ik liever 1.5 uur op de trein ging wachten dan voor 100-500 yuan bij hen in wou stappen (de trein kost 6 yuan: 95 cent). Een half boek later zat ik in de trein en nog een half boek later stond ik op Badaling in de stromende regen. Beponchood ben ik naar de muur gewandeld en heb ik zo'n anderhalf uur over de kantelen geslenterd. Het was me echt te nat om er een complete hike van te maken, maar het was wel ontzettend mooi. Zowel het bouwwerk zelf als het uitzicht eromheen. Ik wou ook enigszins op tijd de trein terug hebben omdat ik ook deze avond een theatrale avond gepland had staan.

Terug in Beijing heb ik een paar metro's aan me voorbij laten gaan omdat ze zo schikbarend vol waren dat ik me er niet bij durfde te wurmen, maar uiteindelijk was ik net op tijd bij de Peking Guild Hall voor de Peking Opera. Ik was voorbereid op een onvolgbaar verhaal en geluiden onmuzikaal voor mijn westerse oren en kreeg dat alles en meer. Het theater was prachtig, maar zo goed als leeg. Zo'n 4 chinezen en 6 toeristen zaten her en der aan de tafels in de zaal. Tafels ja, want bij de Peking Opera hoort een inbegrepen pot thee en snacks. Watermeloen, suikerpinda's, gedroogde vruchten, genoeg om je af te leiden tijdens de meest onbegrijpelijke stukken. De eerste acte ging over een man die een paard wou stelen. Denk ik. Er was zijtiteling, maar die ging pas bij de derde scene aan en leverde meestal meer vragen op als antwoorden. Zinnen als: Huang Shuai will repay you with.... werden nooit afgemaakt en de timing van de ondertiteling leek weinig te maken te hebben met de timing van de zangers. De muziek was soms best mooi, maar werd het grootste deel van de tijd overstemd door een schijnbaar random geram op potten en pannen. 

In de pauze raakte ik aan de praat met een Britse muziek student die aan mijn tafel zat die ook geen idee had waar hij naar zat te kijken. De tweede akte bevatte zowel een erg grappige serveerster (gespeeld door een man), een apenkoning en een prinses. Wat er precies aan de hand was werd wederom niet duidelijk, maar er werden maar weinig woorden aan besteed. 80% van de tweede helft bestond uit een gechoreografeerde martial arts vechtpartij.

De Brit en ik besloten na te praten over avondeten wat erg gezellig was. En nu zit ik in mijn kamer op mijn soort van laatste avond. Morgen ga ik denk ik naar de dierentuin en misschien nog naar de ming-graven nadat ik uitgecheckt heb. Ik hoop dat het me lukt mezelf tot een redelijk tijd te entertainen, want ik heb geen hotelkamer meer voor een siesta. In de avond moet ik naar het vliegveld om daar een beetje rond te hangen tot mijn vlucht vertekt om 5 (!) uur 's ochtends. lk hoop dat het me lukt om zo lang wakker te blijven, maar als het echt niet gaat kan ik altijd nog een hotelkamer nemen voor die paar uurtjes. 

Anyhow: hiermee komt ook dit reisverhaal weer tot een eind. Ik heb zin in niet-rijst of noodels eten, knuffelen met mijn katten en over straat kunnen zonder paraplu's uit mijn ogen te moeten peuteren, maar het is wel een gek idee na ruim drie weken op doorreis. Tijd om te gaan nadenken over mijn volgende avontuur!

Foto’s