Cultureshock

Ik was de de metro uitgestapt bij de Otogar (het busstation) in de volle verwachting een mooi modern groot kantoor te zien en een heleboel bussen. maar helaas. In een grote kring stonden ruim 100 minuscule reiskantoortjes, en geen bus te zien. Ik wou toch echt mijn kaartje richting Griekenland al geregeld hebben (ze hebben ivm de crises internationale treinen afgeschaft in Griekenland, dus ik moet met de bus) dus ik begon maar te lopen. Boven de meeste deuren hing een groot bord met een naam en een aantal steden, op zoek naar Athene of Thessaloniki. Al twee dagen doe ik mijn uiterste best om elke 'hey miss,' 'you wanna buy' en 'where you from' te negeren, maar nu was ik toch wel even blij toen een man uit een van de deuren sprong en riep: 'Where you go where you go?' 'Athens,' zei ik maar, en voordat ik kon protesteren werd ik een van de deuren ingedouwd. Een kaartje naar Athene was wat duurder dan ik had gehoopt, dus ik heb een ticket naar Thessaloniki gekocht. als het goed is kan ik vanaf daar met de trein naar Athene, als ze niet staken tenminste, en dat doen ze nogal vaak de laatste tijd. Ik had eigenlijk verwacht morgen vroeg weg te moeten, maar de bus gaat pas om 10 uur 's avonds, dus ik heb een extra dag in Istanbul. Ik heb op zich alles gezien wat ik had willen zien, maar de stad is mooi en het weer lekker, dus zo erg vind ik het niet. Ik heb vandaag zeker twee uur tussen de blauwe en de aya Sofia moskee gezeten, lekker in het zonnetje. Het is hier wat minder achterlijk warm als in Polen, Hongarije en Roemenie met dank aan een zeebriesje. Zo bedrukt en vol als de steegjes zijn, zo heerlijk open is het stukje Istanbul waar ook alle bezienswaardigheden te vinden zijn. Een hipodrome (renbaan) waar je even moeite voor moet doen om hem te zien, met daarop 2 grote obelisken. De blauwe moskee, de aya Sofia moskee en het Topkapi paleis liggen allemaal in een brede strook langs het water met parken, pleinen en fontijnen ertussenin. Het is ongelofelijk hoe ver weg je je voelt als je door het water van een fontijn naar de minaretten van een moskee kijkt terwijl de oproep tot gebed klinkt. Met een lekker zonnetje in je gezicht en een broodje kipkebab in je hand, haha! Ik ben niet in de moskeen geweest, want ik had geen sjaal voor over mijn haar en de rijen waren ver-schik-ke-lijk, maar de buitenkant is imposant genoeg. De hoeveelheid moskeen is overigens ook overweldigend, opeens lijkt Ede zo erg niet meer met zijn 52 kerken. Een paar keer per dag klinkt vanaf de luidsprekers op de minaretten de oproep tot gebed. Ik had eigenlijk een beetje verwacht dat iedereen met gezwinde spoed een moskee in zou duiken, maar dat viel wel mee. Het leven gaat gewoon door onder het gezang. Ik vraag me heel erg af of er nou echt nog iemand in de microfoon staat te zingen, of dat het een casettebandje is. Omdat er zoveel moskeen zijn, met nog veel meer minaretten, is het effect als de muziek begint heel apart. Ze gaan uiteraard niet tegelijk dus er komt een soort deken van geluid over de stad te liggen. Omdat ik de tekst niet versta mengt het geluid van verschillende minaretten door elkaar en lijkt het te vervormen tot een soort monotoon geneurie. Hoe anders is het hier in het hostel waar nu al drie keer achter elkaar dat verschikkelijke nummer draait dat alle allochtonen in Nederland een paar jaar geleden luisterden. (na na nana na naahahahahahahahaha en dan twee kusgeluidjes, weten we het nog?) Wat ik morgen ga doen weet ik nog niet. Misschien ga ik nog een keer proberen de ingang van het Topkapi paleis te vinden, ik zie alleen een hele grote muur met een paar hele kleine deurtjes met soldaten met hele grote geweren ervoor. Ik begin zo onderhand te twijfelen of je er als toerist wel in kan. Misschien ga ik naar het tahirplein, al zou ik eigenlijk niet weten waarom, of misschien ga ik iets heel erg toeristisch doen, het aquarium schijnt fantastisch te zijn. Alleen als de prijzen ook toeristisch zijn laat ik dat maar hangen. Een dagje naar een turks bad lijkt me ook wel lekker, maar ik zie dat in mijn eentje niet zo zitten. Misschien ooit als ik hier met Marcel nog es heenga. Morgennacht dus weer op reis, hopelijk kan ik hier overmorgen melden dat ik in Athene aangekomen ben!