Soap soap soap, welkom bij de soap. Goede en ook slechte tijden!

Waarschijnlijk weet alleen Anne waar ik het over heb ;D. De reden dat ik al de hele week in Italie steeds aan mijn groep 8 musical moet denken komt door een zinnetje dat Yannick laBreche, aka kleine Yannick, continu herhaalde in de musical. E pericoloso tu mama sporghesi! (weet je nog Anne?) toen ik aan mijn vader vroeg wat het betekende was het antwoord: het is gevaarlijk om je moeder uit het raam te hangen. Ask a silly question, get a silly answer, dacht ik toen (niet helemaal waar want ik was 12 en kon nog geen engels). Het resultaat is nu dat ik in iedere trein of metro in Italie aan mijn groep 8 musical moet denken als ik onder het raam 'e pericoloso sporghesi' zie staan. Vandaag dus Milaan, ik zit een beetje uit de richting, dus ben maar in de metro gestapt. Ik ben mijn dag begonnen bij het enorme Castello Sforzesco. In het grote park heb ik lekker in het zonnetje ontbeten, luisterend naar een behoorlijk goede saxofonist die wat jazzstandards speelde. In het castello zijn een aantal musea te vinden, waaronder een muziekinstrumentenmuseum. Ik heb dus maar een kaartje gekocht. Romeinse beelden, schilderijen, 17e eeuwse meubels, mummies, ze hadden er van alles, bijvoorbeeld het laatste (niet afgemaakte) werk van Michelangelo (zonder naambordje). De instrumentenexpositie was wel aardig, maar lang niet zo mooi als die Marcel en ik in Praag hebben gezien. Wel een aantal draailieren en wat maffe gitaren, maar verder niet zo veel bijzonders. Vanaf hier was het maar een klein stukje lopen naar de Santa Maria della Grazia kerk waar het laatste avondmaal van Leonardo da Vinco hangt. Dit had ik echt ontzettend graag willen zien, maar er waren 3 ingangen met allemaal andere prijslijsten en een rij van een uur. Ik kon er niet achter komen waar ik erin moest om het schilderij te zien en omdat ik geen zin had om een uur in de verkeerde rij te staan heb ik het maar opgegeven. Een goede reden om nog een keer terug te komen. Volgende stop: de dom van Milaan. Oogverblindend wit en ervoor een plein volgepakt met toeristen, en dat in oktober. Ook de gallerie Vittorio Emanuelle II heeft op dit plein een ingang. Toen ik de foto van de entree maakte had nog niemand wat in de gaten, maar even later was er een opstootje met brandweer en politie omdat een man zelfmoord wou plegen door van de kraan die je op de foto ziet af te springen. Ik kan me vergissen, maar volgens mij zie je die vent al op het puntje zitten op de foto.... Dat er uberhaupt wat aan de hand was zag ik pas toen de man zich al weer bedacht had en over de hijskraan terugbalanceerde. Alle toeristen mochten weer terug naar de ontruimde terassen en de brandweermannen braken hun afzetting af. Ik kan ook nog vol trots melden (niet) dat ik de beruchte Mcdonalds heb gezien die in het nieuws is wegens ruzie met de stad. Wel interessant was het la Scala theater. Ik zit er over na te denken mezelf te trakteren op een luisterplek bij Siegfried overmorgen, al is het wel een beetje jammer dat het een Nederlands/Belgische groep is en ik ze dus thuis waarschijnlijk ook wel kan zien (Guy Cassiers). Alle highlights voor vandaag gehad hebbende heb ik me kapot gezocht naar wat te eten, maar ja Katholiek land he...