Hier in Malsesine ist auch so ein Garten,

Ich will ein Stuck zeichnen. Wie auch das Schloss das am Wasser liegt und ein schoner Gegenstand ist. Heute im Vorbeyfahren nam ich eine idee davon mit.

Reisetagebuch, 13 September 1786. Wederom Goethe.

Ik had gisteren besloten als echte toerist een kaartje voor de boot te kopen. Om met 50 Duitsers op een sight-seeing bootje gepropt te worden ging me echter wat te ver. Ik heb dus een dagkaart gekocht voor de gewone veerdienst. In de zomer had ik hiermee het hele meer afgekund, maar in de winter stonden er slechts 4 plaatsen op de lijn. Riva-Torbole-Limone en Malcesine. Torbole was ik al geweest dus ik heb me allereerst naar Malcesine laten verschepen. Dit duurde ongeveer een uurtje. Het was een heerlijke vaartocht, maar wel verradelijk, door de wind was het wat koud, maar aan het eind van de dag had ik een enorm verbrande bakkes omdat ik niet gevoeld had dat de zon wel fel scheen. Maar wat een prachtig uitzicht. Op elke geschikte rotspunt staan de resten van een kasteel of slot, en vanaf het water kon je er heel wat zien. Ook was het leuk om te kunnen zien dat heel veel rotsen in het westen naar benedengedrukte stukken aardplaat waren, waardoor de oostkant een heel eind omhoog was gekomen. Eenmaal aangekomen in Malcesine was het eerste wat opviel een mooi majesteus slot om een rotspunt aan het water. Ik was op zich niet van plan om erin te gaan, maar ik moest nodig naar de wc en besloot liever 4 euro te spenderen aan dat slot inclusief wc, dan aan een drankje inclusief coperto en wc.Ik loop de eerste zaal in en daar was ie weer: Goethe. Het halve slot was aan hem gewijd, daar hij er ook geweest is. Zo was er ook een mooie kaart te vinden met de hele route die Goethe tijdens zijn Italiaanse reis heeft afgelegd. ik kwam tot de conclusie dat ik nog wat langer op zijn pad blijf, daar ik ook naar Verona en Venetie ga. Na een half uurtje rondgescharreld te hebben in het slot, er was niet zoveel te zien behalve die Goethe-tentoonstelling en iets over de vissen in het gardameer, ging ik weer richting de haven. Volgende halte: Limone, en ja inderdaad, daar kan je werkelijk alles krijgen in de vorm van een citroen ;D. Omdat de boot stuk was heb ik maar in dit dorp gegeten, daar ik anderhalf uur langer moest blijven dan gepland. Gelukkig was de tweede boot nog wel in leven en ben ik dus weer veilig in Riva gearriveerd. Ook nog leuk om te vertellen is dat Saskia vertrokken is, maar wel een kaartje op mijn bed heeft achtergelaten. Op de voorkant staat een mooie oude kaart van het gardameer en op de achterkant haar groetjes. Helaas was haar plek in het hostel ingenomen door een enorm dikke en luidruchtige  Duitserin die na elke twee zinnen heel irritant neplachte. Om half 1 hebben zij en de andere Duitse op de kamer me wakker geschreeuwd en omdat zij toen ging slapen en nogal snurkte heb ik geen oog dicht gedaan vannacht. Toen ik haar vanochtend vertelde dat men doorgaans in hostels zachtjes probeert te doen als andere mensen slapen was haar reactie: 'ach daar kan een jonge meid als jij wel tegen' (akelig neplachje). Ik heb gezegd dat ze er trots op mocht zijn dat ik nu een hele dag hoofdpijn zou hebben dankzij haar en dat ik blij was dat ik die dag zou vertrekken. Ik heb mijn lakens van het bed getrokken en 'nog een fijne vakantie nog,' gezegd. Misschien niet netjes, maar het was echt een lompe rotkoe. Vandaag ben ik in Milaan aangekomen, maar helaas ook niet zonder slag of stoot. Ik was vroeg en besloot in een trein eerder te springen. Helaas had ik niet goed gekeken, en bleek ik in een intercity in plaats van een stoptrein te zitten. Dat kwam me duur te staan, ik moest alsnog een reservering betalen a 10 euro, plus een boete van 8 euro omdat ik de reservering op het station had moeten kopen (afzetters). Maar goed, mijn eigen stomme schuld, weer wat geleerd. Goddank heeft dit hostel echt internet dat ook werkt enzo, dus de fotomappen zijn weer goed gevuld en mijn voorraad films om te kijken gaat alweer de goede kant op!