k*%$@##*#??*#

Het moest een keer gebeuren, vandaag is officieel de eerste dag die zo kut is dat ik het liefst opgekruld in het hostel wil liggen janken totdat ik weer naar huis mag, ware het niet dat ik me in het hostel ook niet erg veilig voel. Ik ben vandaag belogen, bestolen, beledigd en vast nog wel wat be's die me gewoon niet opgevallen zijn omdat ik nou eenmaal geen roemeens kan. Laat ik bij het begin beginnen. Het hostel is prima, aardige receptionist en alle Nederlanders in mijn kamer waren tot 4 uur 'sochtends stappen. De enige persoon die al wel heel vroeg in de kamer was, was een Franse man, Nicola. Hij vroeg me of ik rondreisde, ik zei ja en vroeg of hij me wou excuseren, ik was moe. "Mijn verhaal is een lang verhaal," waarschuwde hij. Ik uit beleefdheid gevraagd of hij hier voor werk was, hopend op ja of nee. Toen kwam dus zijn levensverhaal. Hij beweerde millionair te zijn geweest die naar Roemenie was gereisd om iets met realestate te doen. Enfin scheiding, affaire, zoon, neukertje aan de zwarte zee en nu geen cent meer. Hij heeft wel dertig keer gezegd: "je kan je niet voorstellen wat ik allemaal heb moeten doen om te overleven." Dit was dan dus ook de eerste keer dat ik echt alles wat ook maar enige waarde heeft uit mijn tas gehaald heb en in een kluisje heb geplaatst. Anderhalf uur later excuseerde hij zich en zei hij dat hij een film ging kijken. Of ie mijn oordopjes mocht lenen. "Sorry nee, ik wil muziek luisteren," antwoorde ik vlug. "O nou ja," was het antwoord, "dan zet ik het geluid wel niet zo hard. Het is een snuff-film ken je dat?" Smerige ransbal... Enfin, giegelend voegde hij daar nog "niet echt hoor, zo heet ie" aan toe en de daaropvolgende 3 uur heb ik dus naar slachtpartijen en dergelijken moeten luisteren. Om 4 uur kwamen eindelijk de Nederlanders, als eerste het raam open zettend. Toen ik de volgende ochtend melde dat ik daar niet zo blij mee was omdat ik nu muggenbulten op mijn voeten heb (wat nogal onprettig is als je backpacked) waren ze van mening dat ik die al eerder had want zij hadden allemaal niets... Ook is er gisteravond politie in het hostel geweest omdat een of andere leipo een muur had geschilderd zonder daar wat over te zeggen en vervolgens betaling kwam eisen. Enfin om 7 uur ging mijn wekker, maar ik had weinig geslapen. Ik moest een reservering maken voor de trein. De mevrouw hield een rekenmachine omhoog met 33. Ik dacht, dat is wel erg veel, hield 33 leien omhoog en zei: "really?" De kassiere knikt en geeft me mijn reservering. Ik moest rennen, want hij ging bijna. 75 minuten vertraging. In die tijd ging ik eens op mijn reservering kijken, stond er 3.30 lei. Ik terug naar de kassa, kwaad zeggend dat ze me veel te veel had laten betalen. Zonder blikken of blozen schuift ze drie briefjes naar me toe. Pas in de trein zag ik dat ze nog 5 lei achter had gehouden, maar dat is iets meer dan een euro, dus nou ja. In Brasov ben ik falikant de verkeerde kant op gestuurd, heb aan dertig buschauffeurs gevraagd of ze naar Bran gingen. Niemand sprak engels. Na anderhalf uur kwam ik erachter dat de bus die ik zocht een trolleybus was en dus heel ergens anders stond. Eenmaal in de trolleybus tot het eindpunt gereden en op de terugweg gevraagd aan de buschauffeur of ik weer verkeerd zat. Eindelijk een hulpvaardige jonge jongen! Hij wees me de halte aan waar ik blijkbaar op een soort regionale busdienst over moest stappen. Daar had tot nog toe niemand, inclusief de site van Bran castle iets over gezegd. Ook op dit busstation was geen begrijpelijke informatie te vinden. Ik meende me te herinneren dat bussen op 'sharp houres' gingen dus besloot te wachten tot 2 uur. Even ter verduidelijking, ik had om 11 uur in Brasov aan moeten komen en om 12 uur in Bran moeten kunnen zijn. Goddank kwam er om 2 uur een aftandse oude bus met een bordje Bran. Na drie kwartier onzeker in deze bus gehobbeld te hebben, ik kon niet door de vieze en beslagen ruiten kijken, zag ik goddank een bordje met Bran castle. Ik eruit, me realiserend dat ik welgeteld 1.5 uur overhad totdat ik de bus terug zou moeten halen. Toch maar een kaartje voor het kasteel gekocht, was wel oke, en weer de hele route bus, nu iets voorspoediger en met maar 45 minuten vertraging met de trein. Op het station kwam een meisje van een jaar of 6 bedelen, ik zei nee sorry, dus ze deed alsof ze me ging slaan. Omdat ik wegdeinsde voor haar hand die vlak bij mijn wang was gestopt liep ze hard lachend met haar vriendinnetje weg. In de trein nog een opdringerige verkoper met bramen die me niet los wou laten en de kutdag was compleet. Nu in het hostel zie ik de Fransoos niet meer, ik hoop dat hij weg is, maar wel een dikke Roemeen die Duits tegen me praat (want de receptionist heeft verteld dat ik uit Nederland kom) en verteld dat hij naast het hostel woont, maar ruzie heeft met zijn vrouw. De Nederlanders zijn weg, fijn... Ik ben blij dat ik hier morgen weg kan, al heb ik mijn twijfels of Istanbul veel beter gaat zijn. Als ik Marcel's verhalen moet geloven zijn ze daar helemaal opdringerig en vervelend.

Enfin nog even over Bran. Het is algemeen bekend dat Vlad Tepes nooit in dit kasteel heeft gewoond en er misschien een enkele keer is geweest, maar de marketing werkt en dus is dit 'dracula's kasteel'. Ik had liever naar Poenari castle gegaan, dat heeft hij namelijk wel herbouwd en bewoond, maar dat schijnt nogal ingewikkeld te zijn met het openbaar vervoer (als dit makkelijk was moet dat dus een ramp zijn) bovendien is het kasteel een ruine en is er dus eigenlijk niet zoveel te zien. Bran was echter nog tot zo'n 80 jaar geleden bewoond door de koninging van Roemenie (Mary) het is gezellig ingericht met witgepleisterde muren en mooi donker hout. Om echt mooie foto's van het slot zelf te kunnen maken moet je naar de andere kant van de heuvel lopen, maar daar had ik helaas geen tijd voor. Een bordje met de legende van de echte Vlad en van Bram Stokers karakter is alles wat herinnerd aan de belofte van 'dracula's kasteel'. Ik heb me in de souvernir winkel nog suf staan ergeren aan de gespietste poppetjes die je daar kon kopen. Vlad stond bekend als the impaler, de spietser en dat is historisch waarschijnlijk accuraat. Echter alle verkochte kitsch beelden scherpe staken uit door de borstkas van een arme drommel. Terwijl het toch redelijk bekend is dat Tepes je stuitje opensneed, je op een BOTTE paal zette en de zwaartekracht zijn werk liet doen. Je bleef nog een hele tijd leven, maar uiteindelijk kwamen je ingewanden uit je mond naar boven. Had ie van de Turken gejat. over Turken gesproken. Die Roemeen verteld me net dat ik hartstikke gek ben dat ik in mijn eentje naar Turkije ga, vrouwen zijn niet veilig! Lekker...

Lieve lezers, een hart onder de riem alstjeblieft...