In 80 dagen de wereld rond...

Wat ben ik eigenlijk langzaam. Het kost mij al 52 dagen om alleen Europa rond te komen. Vandaag dus de stad Nantes. De stad van Jules Verne. Die blijf ik ook maar tegenkomen. In Turkijke, vorige week nog in een verschikkelijk slechte film over Edgar Allen Poe, en nu dus hier. Om half 10 heb ik het hostel achter mij gelaten en liep ik langs de Saint Pierre kathedraal en het Chateau des Duces de Bretagne richting het centrum. Al rondstruinend kwam ik vanzelf het grootste deel van de plaatselijke hoogtepunten tegen. Het theater Grasslin met op het dak Moliere, Racine en 8 muzen, en aan hetzelfde pleintje Brasserie la Cigale. Deze eetgelegenheid is schijnbaar een belangrijke inspiratiebron en ontmoetingsplek voor de surrealistische beweging geweest en inderdaad. De prijzen zijn werkelijk sureel. Daar vlakbij liep ik door de passage Pommeray. Een mooi klein overdekt winkelgalerietje met een lange houten trap, veel beelden en aan weerszijden schattige kleine winkeltjes. Onder andere een winkel die gepimpte vintage spullen verkocht. Zoals een stel elektrische sloffen met usb-aansluting, een jukebox voor cd's en zo'n mooie zwarte bakelieten jaren 30 telefoon. Na nog wat geraamwinkeld te hebben ging ik op weg naar mijn eigenlijke bestemming. Een Russisch meisje hier in het hostel, Xenia, had me het plaatselijke gekke kunstenaarsgezelschap aanbevolen. Het schijnt wereldberoemd te zijn, maar ik had er nog nooit van gehoord: Machines de l'ille. In een oude scheepsloods maken ze enorme mechanische beesten. Hun eerste project loopt rond over het terrein, een olifant 4 keer zo groot als een echte olifant. Hun tweede project was een gigantisch round-about met zeewezens. Hier ben ik niet in geweest, want dat is sinds het af is een aparte attractie. En in de galerie kan je ze zien werken en demonstraties bekijken van de voltooide onderdelen van hun huidige project: the Huron tree. Het is ontzettend steampunk allemaal. Hydraulisch aangedreven wezens gemaakt van hout en metaal. Je kan het mechaniek vaak helemaal zien zitten. Tandwielen, kettingen, etcetera. Ik kan dit iedereen aanraden, het is echt heel indrukwekkend. Uiteindelijk ben ik langs het water doorgewandeld tot het standbeeld van Jules Verne als kind en kapitein Nemo van de Nautilus. Er zit daar in de buurt ook een Jules Verne museum, maar mijn gidsje blaat alleen maar over interactieve installaties en dat betekend meestal dat er lcdscherm hangt waar je iets op kan lezen. Verder heb ik enkel nog te melden dat ik een enorm probleem heb. Mijn emailaccount gelooft niet meer dat ik ben wie ik ben. Dat is behoorlijk vervelend, zeker omdat ik mijn ticket voor de boot overmorgen er nog niet vanaf gedownload had. Nu moet ik 24 uur afwachten of ik de 'veiligheidsvragen' goed beantwoord heb voor ik er misschien weer op kan. Punt is, weet ik veel welke onderwerpen mijn recentelijke verstuurde mails hadden...