Caramba!

Goh, ik ben in de 00er jaren beland. Je moet in dit hostel betalen voor WIFI, now there's a first. Vergeef me dus het combineren van enkele verhalen in 1. Na een heerlijke nachtrust in mijn privekamer in Barcelona en een prima ontbijtje ben ik de stad weer ingedoken. Allereerst het Gaulle park. Ik dacht dat dit het Gaudipark heette, daar deze (catalaanse!) kunstenaar het park ontworpen heeft (net als zo'n beetje alle bezienswaardigheden in de stad). Ik kon het al niet vinden en begon ervanuit te gaan dat het zich in een andere stad bevond (net als dat blikken moderne kunstmuseum dat helemaal niet in Barcelona staat, maar in Bilbao). Gelukkig hebben Flo en Lidewij mij op het rechte pad gewezen. O dus dat is dat rare terracottapark! Het ligt behoorlijk uit het centrum, is helemaal niet af en niet geheel mijn smaak. Net als bij de Sagrada Familia vind ik er wel iets mooi aan, maar ik vind het ook een beetje maf. Pseudonatuurlijkgegroeide stenen pilaren en gemozaiekte hagedissen, nou ja jullie kennen het wel. Overigens heb je van bovenop de tempel wel een fantastisch uitzicht over de haven. Hierna ben ik terug gegaan naar het Placa de Catalunya wat een uitstekende uitvalsbasis is voor de meeste bezienswaardigheden. Ik ben op aanraden van Lidewij naar de Boqueria markt gelopen, maar dat was helaas dicht op zondag. Vervolgens ben ik de Las Ramblas maar uitgelopen tot aan het water, waar een grote kolom staat met een knakker erop (sorry mijn kaart is weinig informatief en ik kan nu ook niet op internet opzoeken wie het was, Columbus misschien?) Om uiteindelijk toch maar een beetje Spaans/Catelaans te doen heb ik 's avonds bij mijn panini een heuse tapa besteld: Patatas Bravas (mjamjam)lekker, maar heet! Nog nooit zo'n hete tomatensaus gehad. Uiteindelijk heb ik er maar een bakje all i oli bij besteld om de bravas saus een beetje te blussen. De nachttrein heeft me tot Parijs Austerlitz gebracht. Ik had welgeteld 3.5 uur in Parijs. Van austerlitz naar montpernasse kan een mooie wandeling zijn, met een bochtje om toch zeker langs het Louvre en de Notre Dama, maar dat heb ik toch maar niet gedaan. De Sacre Coeur is en blijft nou eenmaal mijn favoriete plek in Parijs en dat was me iets te ver om. Dus een dagkaartje voor de metro bracht redding. Het rondje Austerlitz-Sacre Coeur-Notre Dame- Louvre-Arc de Triomphe-Eifeltoren-Montpernasse kostte me pak em beet 3 uur, op voorwaarde dat ik het metrostation uitsprong, 3 keer afdrukte en het station weer terug insprong. Maar alleen al voor mijn ontbijtje aan de voet van de Sacre Coeur was het het waard. Ik ben al eerder in Parijs geweest, dus echt de toerist hoefde ik toch niet uit te hangen. En nu ben ik in Nantes. Bretagne, waar balfolk vandaan komt. Ik vrees echter dat ik me toch een beetje verkeken heb op het idee van idyllisch verlichte pleintjes met muziek en dans. Het is hier nou eenmaal ook bijna winter. Ik vrees dus dat er niet erg veel dans meer in zit, maar dat maak ik wel weer snel goed in Nederland.