Het avontuur van het EHBO tasje

Vanochtend om kwart voor 6 werd ik gewekt door de conducteur. Koffie of thee, we hebben 5 minuten vertraging. Uh thee, dank u. Wat een verschil met die vadsige Nederlandse conducteurs die op hun luie reet in de 1e klas blijven zitten. Twintig minuten later tufte de trein Krakow Glowny binnen. De conducteur deed en hield de deur open, ondertussen alle koffers van alle dames aanpakkend. Ik bleek toch echt wakker te zijn en veels te vroeg op het station van Krakow te staan. Ik kon pas om 1 uur van mijn tas af, dus ik moest me een paar uur vermaken. Heerlijk uitgebreid ontbeten bij het enige tentje dat al open was (voor 2 euro) en een beetje rondgeslenterd. Al gauw wist ik het zeker: Bloody hell wat is Krakow een mooie stad. Terwijl ik rustig op een bankje zat, een voorstelling van Harrie Jekkers op mijn ipod om de tijd te verdrijven, keek ik lekker uit over het grote plein dat langzaam maar zeker wakker werd. Ik was tegen tienen wat zaken aan het herschikken in mijn tas, en opeens zag ik het... Ik miste iets. Ik heb gedurende de week alles wat aan mijn tas hing weggegooid of in de tas gestopt, het enige wat nog in het kleine zijvakje zat was mijn EHBO tasje, en dat was weg... Kut... Nou kan ik op zich wel zonder paracetamol en pleisters... Maar ik had daar mijn huissleutel in gestoken.... Geen idee waarom eigenlijk. Ik heb onder het bankje gezocht, onder een ander bankje, het hele plein afgelopen, bij het restaurantje gevraagd of ze wat hadden gevonden. Ik heb zelfs bij de plaatselijke VVV gevraagd of er wat ingeleverd was. Tsja, heb ik hem laten vallen of is ie eruit gegapt? Dan kan ik natuurlijk zoeken tot ik een ons weeg. Tot slot een wanhoopsdaad, terug naar het station! Ik liep naar de wc's waar ik 's ochtends geweest was. Dezelfde juffrouw zat er nog, een chagerijnige ouwe koe die boos werd toen ik 2 Groszy gaf in plaats van Zloty (weet ik veel). ze herkende mij echter niet. Met twee vingers in de lucht probeerde ze me tikkend op haar schoteltje duidelijk te maken dat ik moest betalen voor de wc. Ik schudden heftig van nee. De ouwe taart kon natuurlijk geen woord Engels, dus dat werd gebarentaal!. I (wijzend op mezelf) am Looking (hand boven mijn ogen) for a little red bag (tsja hoe beeld je dat uit) Ik begon naar de toiletten te lopen om te kijken en daar ze me niet tegenhield dacht ik dat ze me begrepen had. Helaas ook daar geen tasje, ik sjok terug de trap op, straat dat oud mens me op te wachten. Ik dacht ojee, nu gaat ze twee extra zloty's van me afpersen, maar het viel mee. Glunderend stond ze me aan te kijken met mijn kleine rode EHBO tasje in haar handen. Geestdriftig knikte ik van ja. Pas toen ik het openmaakte en de sleutel erin liet zien snapte ze waarom ik zo blij was dat ik hem terug had. Inmiddels was het bijna tijd om in te checken.

Zoals ik al zei, Krakow is echt heel mooi. Op het grote plein is ontzettend veel muziek en theater, een zwevende fakir verdiende echt goud geld. En een beetje maffe kerk met twee verschillende torentjes maakt de boel fotowaardig. Ook de town hall op hetzelfde plein is mooi. Een stukje verder kwam ik langs Wawel castle. Van een afstandje ook erg mooi, maar ik ben er maar niet heengegaan aangezien het om die tijd echt loeiheet geworden was en ik de blaren op mijn neus al voelde opkomen. Na een wandeling door de joodse wijk, die er een stuk minder mooi geverfd uitziet dan het centrum, kwam ik zowel langs de locatie waar de Getto is geweest, en even later bij de emaille fabriek van Schindler. Hier kon je in, dus dat heb ik maar gedaan. Het was erg indrukwekkend. Grappig dat de Polen zelf heel veel nadruk leggen op Schindler's zelfverrijking en achterbakse trekjes (het schijnt nogal een zak te zijn geweest) terwijl Spielberg er een ware held van gemaakt heeft. Daar heb ik laatst nog wat over gelezen. Spielberg gebruikt in Jaws en in Schindler's list een aantal van dezelfde filmtruukjes om het spannend te maken. Het stuk ging erover waarom dat bij Jaws heel goed werkt, en het bij Schindler's list juist de boel enorm ongeloofwaardig maakt. In ieder geval, een indrukwekkende expositie over Polen in oorlogstijd. Morgen ga ik waarschijnlijk naar Auschwitz en Birkenau, dus vandaag was nog maar een voorproefje!