De dierentuin!

Zal je altijd zien, gisteren scheef ik nog dat  ik mijn geld niet op kreeg, vind ik vandaag hongaars geld op de grond... Ik ben naar een park aan de andere kant van de stad gelopen, waar vlak voor de ingang een parade bezig was. Ik ving half op dat het ter ere van de bevrijding was, maar van welke precies weet ik niet. Na een kwartiertje naar de taptoe geluisterd te hebben, begonnen de heen en weer marcherende soldaten te vervelen. Eenmaal in het park zag ik achter de bomen een torenspitsje uitsteken. Ik ben er heen gelopen en vond eens te meer een prachtig slot achter de bomen. Een mooie overwoekerde poort, een kapel, wat torentjes en het huis zelf. In het slot was een museum met papegaaien (?) Maar ook daar ben ik niet ingeweest. Omdat ik toch iets moest met mijn overgebleven Florinten ben ik in datzelfde park maar naar de dierentuin gegaan. De mevrouw van mijn hostel vertelde vol trots dat dit de oudste dierentuin van Europa was, maar dat is niet waar daar ik op internet zag dat dat die in Wenen is. Het is de op 1 na oudste. Wel hevig vernieuwd met grote open hokken en een geen-tralies beleid. Wel een beetje vreemd was dat bij elk dier dat ook maar min of meer ongevaarlijk is, het hok opengesteld was voor bezoekers (?) Ik heb dus luiaards staan aaien en er is een australisch knaagdier over me heen gelopen. Vleermuisgrotten en knuffelgeiten, dat kennen we allemaal wel, maar om tussen de springende Walibi's te staan ging me toch wel wat ver. Ik kan me niet voorstellen dat er nooit iemand in zijn vingers gebeten wordt. Alle foto's zijn dus ook zo up close omdat je simpelweg met je lens tegen de snufferrd van zo'n dier kon gaan hangen.

Na de dierentuin was het weer tijd om de trein te pakken. Een lange rit, 16 uur zonder overstappen , naar Roemenie deze keer.