If nothing goes right, go left!

Na een treinrit van 12 uur, kwam ik aan in Bergen. 6.58 en uiteraard stipt op tijd stond ik op het station. Het was nog donker, dus in gestrekte draf ging ik, gokte ik, naar de kust. Ik kwam al gauw bij een haventje aan, maar ik wou graag de zonsopgang over de fjorden fotograferen, dus zo snel als ik mijn rugzak kon dragen volgde ik het water. De pest van die fjorden is alleen dat sommige eilandjes heel klein zijn, en andere heel groot. Een uurtje later was het licht en liep ik nog steeds langs die lelijke haven. Er leek voorlopig ook nog geen end aan te komen, Dus ik besloot om te draaien. Het zeek van de regen, het was ontzettend koud en mijn volgende trein ging pas over 8 uur. Ik nam me voor om maar terug te gaan naar het station om te kijken of ik een trein eerder kon pakken. Terwijl ik terug liep zag ik achter het haventje een mooi oud gebouwtje met Floibanen er op, met zo'n streepje door de o, maar die kan ik niet vinden op de computer. Ik liep erheen om een kiekje te maken en vond gelukkig aan die kant van het haventje wat mooie gebouwen. Ik was duidelijk aan de verkeerde kant van de haven begonnen. De Floibanen bleek een funicular te zijn, zo'n schuine tram bergop die je ook in Praag hebt. Een kaartje was uiteraard achterlijk duur, maar ik kon toch ook geen acht uur op het station gaan zitten vernikkelen. In dat ding met 30 kleuters uitgedost als professionele bergbeklimmers, 6 minuutjes omhoog, uitstappen. WAUW! Ik vergat heel even adem te halen. WAUW! Zo'n 400 meter hoog op de berg Floyen en een uitzicht! Nu pas kon ik zien dat Bergen over zeker 3 landtongen en een zooi eilandjes uitgestrekt ligt. Ik kon nu ook zien dat ik van alle landtongen de langste had uitgekozen om het einde van te bereiken. Zodra ik de supermarkt herkende waar ik mijn ontbijt had gehaald realiseerde ik me ook dat ik nog maar zo'n 5 minuten van het einde verwijderd was geweest. Maar soi, eind goed al goed, Het uitzicht was fantastisch op de Floyen. En dat niet alleen, bovenop de berg lag een uitgestrekt bos. Noren hebben een vreemd gevoel voor humor, zo kwam ik een bordje tegen met de bovenstaande tekst, maar ook een 'verboden voor heksen'-bord. Hier en daar kom je schuilhutten tegen, of een uit hout gesneden kunstwerk, een meer of een watervalletje. Het klaarde zelfs een beetje op. Rondlopend door zo'n bos is het niet moeilijk om je voor te stellen hoe men elkaar elfen en trollenverhalen verteld. Zelfs de meest fantasieloze boer moet zich in zo'n omgeving sprookjes voor kunnen stellen. Ik kwam zelfs nog wat elfenhuisjes tegen. Stapeltje keien. Volgens de Suske en Wiske moet je daar dan 3 keer omheen rennen, dan kom je in de elfenwereld. Ik heb het maar niet gedaan, mijn rugzak was wat zwaar.

Enfin, toch nog 3 uur op het station zitten wachten en daar er geen macDonalds of Burgerking was had ik ook geen internet. Om half 4 vertrok de trein weer uit Bergen. Deze trein reed dezelfde route als ik gisteren ook al gereden had, maar toen was het nacht en sliep ik. Zodra ik opkeek van mijn harmonieleerboek was ik mijn koude tenen vergeten en alweer: WAUW! Het was inmiddels weer gaan plenzen en daar was ik blij mee. Overal waar je keek, watervallen van de kliffen en rotsen af. Heel veel kleine stroompjes, maar af en toe echt grote voorbijrazende waterstromen. Een kolkende rivier naast het spoor, besneeuwde bergtoppen en afgronden van een paar honderd meter. Sommige stations van de baan lagen zo hoog dat er sneeuw lag. Ik heb het zelfs nog even zien sneeuwen vanuit de trein. Ik hoop dat het me lukt om wat gefilmde dingen hier op de blog te zetten.

En dan nu op naar Bodoe!