Milk in a bag?

Reistip 1: Als je ooit de kans krijgt om Niagara falls te gaan zien, doe het, it's worth it. Zelfs als je er 2x 10 uur voor in een trein moet zitten.

Reistip 2: Als je ooit naar Niagara falls gaat, ga dan absoluut niet langer dan 1 dag. Tenzij je een bijzondere affiniteit hebt met casino's, pretparken en tourist traps.

Op de tweede dag verveel je je namelijk zo erg dat je attracties gaat overwegen waar je normaal nooit te porren voor zou zijn. Zo stond ik me vanmorgen af te vragen of mijn afkeer van orca's in gevangenschap groot genoeg is om te weigeren naar het plaatselijke 'Marinepark' te gaan (het antwoord was ja, so hold your flamewars). 

De reis hiernaartoe zondag was redelijk oninteressant. Mooi uitzicht op de Hudson rivier. Af en toe een hert, 1 nep kasteel-ruine en de stad Amsterdam en dat dan 10 uur lang. Die Amtrak treinen zijn gelukkig wel superluxe met meer beenruimte dan je in een Nederlandse trein met z'n 4en hebt. Ik heb dus aardig wat kunnen schrijven onderweg. Het deel van Niagara falls waar mijn hostel staat is oud en shabby. Bijna alle winkels en restaurants hier staan leeg en zijn vervallen. Het is ongeveer 3 kwartier lopen naar de 3 watervallen: American falls (groot), bridal veil falls (klein) en Horseshoe falls (enorm). Gelukkig loopt de hele route langs de rivier en dus leverde dat meteen al wat mooie uitzichten op het water en de Amerikaanse overkant. Daar ik aan de onderkant van de rivier zit, kan je heel mooi zien hoe de rivier zich door de rotsen gesleten heeft. Na een kwartiertje wandelen kwam ik voorbij een bord met de mededeling dat de waterval 12.000 jaar geleden op dat punt lag. Door erosie kruipt ie elk jaar zo'n 30 centimeter achteruit. 

Nog een kwartier later was ik voorbij de brug die mijn uitzicht tot dan toe hand geblokkeerd en vanaf daar begon het interessant te worden.Er ligt een groot rotsblok/eiland in de rivier dat het water opsplitst in de 3 eerder genoemde watervallen. Allereerst verscheen de American waterval, met daar direct naast de veel kleinere Bridal Veil waterval en een flink stuk verderop (want het is geen klein eiland) de showstopper himself: de Hoefijzervormige waterval die we over het algemeen Niagara falls noemen (al zijn dat ze strikt genomen alledrie). Want nu volgt is een impressie van mijn gedachtengang tijdens de 15 minuten vanaf het moment dat ik de watervallen kon zien totdat ik het punt bereikt had waar het water het randje over gaat:

-Ah een waterval

-Kijk nog een waterval

-Jeetje wat een boel kitscherige attracties hier

-Das best een grote waterval

-Das een behoorlijk grote waterval

-Dat is echt een enorme waterval

-De tering wat een gigantische waterval

De waterval is zo groot (1 miljoen badkuipen water p/m) dat je je vanaf een afstandje niet helemaal realiseert waar je naar staat te kijken. Pas toen ik er vlak naast stond, en al helemaal toen ik 20 dollar had betaalt om op een speciaal platform onderaan de waterval te komen, kwam ik tot de conclusie dat ik nog nooit zoiets indrukwekkends had gezien. 

Enfin ik ben maandag dus bij, achter en onder de waterval geweest en heb 'smiddags de bus gepakt naar de plaatselijke Hortus. 'savonds ben ik terug gegaan naar de watervallen (ook met de bus) om te zien hoe ze er verlicht bij nacht uit zien, maar hier vond ik eerlijk gezegd weinig aan. 

Vandaag ben ik wederom naar de waterval gegaan, heb een tijd daar in de buurt zitten schrijven en ben uiteindelijk maar naar een expositie gegaan over 100 jaar stuntwerk op de waterval. Een expositie over alle idioten die in de loop der jaren met een tonnetje de waterval afgegaan zijn. Needless to say dat er behoorlijk wat RIP bordjes bij de verschillende tonnen en vaartuigen stonden. De meest opmerkelijke zaken waren allereerst: een replica van de ton waarmee de eerste persoon ooit van de waterval is gegaan die het kon navertellen. Dit was het vaartuig van Miss Taylor (62 jaar oud) en haar kat (whahahah). Een hoop rubberen binnenbanden met een net eroverheen van een daredevil die dacht dat zo'n metalen of houten ton het alleen maar onveiliger maakt (he was wrong), en het metalen koekblik van een man die met zijn schildpad over de rand ging, de val overleefde, met zijn ton vast bleef zitten tussen de rotsen en stikte voor ze hem konden redden (de schilpad had niets XD).

En nu zit ik weer bij het hostel, het is een beetje regenachtig vandaag, maar da's wel fijn. Gisteren ben ik nogal verbrand. Door al het waterdamp dat van de waterval afkwam had ik niet gemerkt hoe fel de zon scheen en nu zijn mijn armen aardig wat tintjes roder dan mijn schouders. 

Morgen spring ik weer op de trein terug naar New York, maar alleen voor een nachtje, want donderdag pak ik de bus naar mijn volgende stop: Washington D.C!