ONgemakkelijk....

Sorry voor de radiostilte, maar op de middelandse zee zijn maar weinig internetkabels en gisteren had ik niet zoveel zin om te schrijven. Ik zal meteen maar neerpennen waarom, daar het ook verklaart waarom ik mijn reis misschien eerder af zal moeten kappen dan gehoopt. Het gaat niet zo goed met mijn opa. Volgens mijn oma kan het zomaar zijn dat hij nog een maand blijft zoals ie nu is, in slaap na een zware operatie, maar daar ik mijn oma gisteren gesproken heb zou hij ook al dood kunnen zijn. Op dit moment zou ik echter niet terug kunnen al zou ik het willen, de 5 dagen rust tussen mijn interrailkaarten zijn aangebroken en ik kan dus zaterdag pas weer gebruik maken van de trein.

Enfin een korte samenvatting van de laatste paar dagen.

Vanuit Athene moest ik met de trein naar de havenstad Patras en dan met de boot naar Ancona in Italie. Dit was het punt van de reis waar ik me het meeste zorgen over maakte. Waar ik de boten van en naar Ierland zonder problemen heb kunnen reserveren met Marcels creditcard, lukte het me voor deze overtocht met geen mogelijkheid. Ook was de internetverbinding in Athene zo zwak dat ik geen informatie over de boot kon opzoeken, maar gelukkig heeft Flo in reactie op mijn facebookoproep heldhaftig mijn dag gered ;D. Daar komt nog bij dat de internationale treinplanner Griekenland in de ban heeft gedaan en het dus onmogelijk is om je reis te plannen. Een meneer in het station had van vertrektijden voor me neer gekrabbeld en ik besloot de vroegste maar te nemen. Om 7.50 vroeg ik aan de machinist 'Patras?' 'nonono second stop you change!' Okee, maar goed dat ik het even gevraagd heb dus... Helaas was ik zo moe dat ik weggedommeld ben. Woest werd ik door elkaar geschud. 'This third stop, you second stop!!!' ik de trein uitgegooid begeleid door woeste gebaren die me duidelijk moesten maken dat ik naar het andere spoor moest om te wachten op een trein terug. Helaas moest ik een half uur op deze boemel wachten waardoor mijn schema ernstig in de war kwam. Op het tweede station wederom de weg gevraagd. 'You go to Kiato and take bus there!' Weer wat nieuws. Enfin naar Kiato (japan?) en weer vragen. 'Ohhh, you just missed, next bus three hours!' En dat klopte precies. De eerste vertrektijd was 7.50, de tweede 12.50. Dan had ik inderdaad dezelfde bus gehaald, maar wel uit kunnen slapen. Ik zou nu net,net,net op tijd in Patras aankomen om te boarden, maar ik moest ook nog een ticket kopen. Nou ja, bus, Patras, honderd reiswinkels op een rij, maar allemaal dicht op zaterdag... Ik kan niet anders zeggen dan dat ik in Patras een kleine paniekaanval heb gehad. NIEMAND in het dorp wist waar ik kaarten kon kopen. IEDEREEN wist dat de haven 4 kilometer verderop was, maar NIEMAND kon me vertellen welke bus ik moest nemen, of uberhaupt waar het busstation was. 'Taxitaxi' riepen ze allemaal, maar NIEMAND kon me vertellen waar ik die taxi dan zou kunnen vinden. Net toen ik zuchtend op een stoeprand neer zeeg kwam er een krakkemikkige ouwe bus aanrijden met in viltstift op de ruit PORT geschreven. 'New Port?" vroeg ik en een knik redde mijn dag voor de tweede keer. Om 5 voor 4 arriveerde ik in de nieuwe haven, nog 5 minuten voor 'embarkment'. Ik zag een neonbord met een maatschappij die ik herkende, smeet mijn interrail op tafel en keek zo smekend als ik maar kon. 22 euro later was ik voorzien van mijn ticket en kon ik direct door de douane de boot op. Ik had gehoopt op een idyllische vaartocht door de middellandse zee, maar op zo'n drijvend flatgebouw kan je niet naar buiten kijken omdat de ramen afgeplakt zijn voor het casino en de disco (ik zal toeristen nooit begrijpen). Waar ik kon zitten waren uberhaupt geen ramen en ik wou liever mijn tas niet alleen laten daar ik in het deel voor de allerarmsten zat en iedereen om me heen als een zooi lampedusavluchtelingen kamp had opgeslagen met luchtbedden en koude magnetronmaaltijden. Gelukkig kon ik 3 stoelen confisceren waardoor ik redelijk heb geslapen. de volgende dag was ik in Italie. Ik heb een nacht geslapen in een hostel in Ancona, de havenstad, omdat ik te laat was om nog in te kunnen checken op mijn eindbestemming.Ik liep een pizzaria in voor een pizza waar ik al de hele dag naar uitkeek, maar omdat dat heel logisch is hadden ze geen pizza (?) maar de spagetti was prima. En vandaag ben ik aangekomen in Riva di Garda. Mijn plan was om hier 5 dagen met mijn luie reet in de zon uit te rusten nu ik halverwege de reis ben, maar helaas, zo mooi weer als ik de afgelopen drie weken gehad heb, hier is het koud en nat. Wel een prachtig pittoresk plaatsje, dus ik hoop dat ik me hier die 5 dagen kan vermaken voor mijn interrail weer werkt. Op weg hierheen heb ik me in ieder geval prima vermaakt met het monteren van de filmpjes die gemaakt zijn tijdens de 'het moet gezellig' theaterweek. Ik lach me helemaal suf, maar krijg tegelijkertijd wel een beetje extra heimwee bij het zien van al mijn lieve vrienden en Jazz en Blues die het publiek de stuipen op het lijf jagen. 

De foto's van athene en het aquarium komen nog, maar de internetverbinding in Athene was echt waardeloos.